امام صادق (علیه السلام) فرمودند: « هر آن معصیت که اولِ آن ترس بود و آخرِ آن عذر، بنده را به حق رساند و هر آن طاعت که اولِ آن امن بود و آخرِ آن عُجب، بنده را از حق – تعالی – دور گرداند. مُطیعِ با عُجب، عاصی است؛ و عاصیِ با عُذر، مُطیع! »
و نیز از ایشان نقل است که: «هر که مجاهده کند با نفس، برای نفس؛ برسد به کرامات! و هر که مجاهده کند با نفس، برای خداوند؛ برسد به خداوند! »
و نیز فرمودند: « الهام از اوصافِ مقبولان است و استدلال ساختن که بی الهام بود، از علامتِ راندِگان است. »
نظرات شما عزیزان: